***

Усё рушыць штохвілінна,
Што паволі, што імгненна.
Невядома, што прычынай
Руху гэтага імкнення,
Але ўсё ж бягуць планеты,
Час ляціць нібы стралою,
Рушаць зоры і каметы,
Ходзяць людзі і жывёлы,
Ды бягуць дажджы з нябёсаў,
Як і снег ляціць бялесы,
Рушыць кроў унутры мяне,
Што жыццё з сабой нясе.
А жыццё наперад мкне
Ды збягае пакрысе…
Усім вядома да чаго
Ў рэшце рэшт прымкне яно.
Але ж і там няма канца,
Бо па Ўсяленскаму закону
Душы ў новае перасяляцца цела.
Той закон не парушыць нікому,
Як бы ён не хацеў.

2 і 6 лютага, 29 і 30 жніўня і 19 лістапада 2009 г…